فصل 1: جامعیت حضرت امام خمینی

عالمان ربّانی، وارثان انبیای الهی اند و انبیاء «علیهم السلام»، خلفای خداوند می باشند و خلفای الهی، مظهر اسم اعظم اند و حضرت امام راحل از انبیای الهی و ائمه معصومین «سلام الله اجمعین» خلیفة حقّ و مظهر حق تعالی بود و در میان عالمان ربّانی، همچون ستارة فروزان و قدر اوّل ستارگان درخشان گنبد میناست.

و به تعبیری مَثَل حضرت امام2 در میان علمای عصر غیبت مَثَل حضرت نوح پیامبر در میان انبیای اعظام بود، «سلامٌ علی نوح فی العالمین»3

حضرت سید سادات و اماجد العرفاء و الفقها‍ء، قدوة الحکماء المتألهین استاد محقق در حکمت متعالیه با بینش عمیقش شریعت را در خدمت طریقت و ایندو را در خدمت حقیقت می دانست و بین آنها جدائی نمی انداخت، چون عدّه ای فکر می کنند که اهل طریقند و لذا کاری با شریعت و احکام دین و ظواهر شرعی ندارند. اما ایشان که هم اهل شریعت بود و هم اهل طریقت، در این زمینه سخن دلپذیری دارد و می فرماید: «آنان که فکر می کردند یا فکر می کنند که بدون شریعت می توانند به مقصود برسند هیچ شاهد و دلیل ندارد، زیرا ذات اقدس الله که راهنماست، تنها راه کمال و سعادت را عمل به شریعت می داند اما آنانکه می پندارند از طریق عمل به شریعت نمی توان به طریقت رسید، آنان نیز شریعت را درست نشناخته اند و درست و صحیح به آن عمل نکرده اند، و کسانی که با سیر و سلوک و طریقت و شریعت هماهنگ شدند ولی به حقیقت بار نیافتند، برای آن است که به درستی منازل پیشین سائران و سالکان را طی نکرده اند.»